Onze landbouwvoormannen en -vrouwen houden ons voor om niet tegen de dierenbescherming, wakker dier en de PvdD in te gaan, maar met deze partijen samen te werken. Wij boeren moeten samen met deze groeperingen proberen om de supermarkten zover te krijgen dat we meer geld voor onze producten kunnen krijgen. Dat is beter voor de dieren en voor de boeren. Nou, zo langzamerhand zijn wij boeren er wel helemaal klaar mee.
Onze dieren hebben het prima, er is jarenlang geïnvesteerd in ruimte en dierenwelzijn. De Nederlandse veehouderij is daarmee koploper in de hele wereld. De zuivel- en de vleesindustrie zijn erg veeleisend naar de producent en de Nederlandse regering zit daar nog eens bovenop met haar regeltjes. Onze kippen krijgen scharrelruimte, de varkens krijgen speeltjes en de koeien krijgen rugborstels. Ze bekommeren zich echt niet om hun toekomst.
Wij boeren daarentegen wel degelijk. Het is moeilijk om gewoon je ding te doen, want je hoeft de krant maar open te slaan en je wordt weer geconfronteerd met gezeik. Ditmaal weer door wakker dier. Ze vallen onze sector weer aan. Deze keer willen ze dat de dieren niet meer in hun eigen mest mogen staan. Als boer word je dan erg kwaad. Je denkt: “wat doe ik nu weer fout”. En wil gelijk in de verdediging schieten. Nergens voor nodig, wij hebben hier in Nederland de zaakjes immers prima voor elkaar. Toch houdt zoiets je de hele dag weer bezig.
Via twitter heb ik vanmiddag een opinie artikel gelezen van Helma Lodders, VVD kamerlid met agrarische achtergrond. Ze roept in het artikel in de trouw dierenactivisten op om te stoppen met het schade toebrengen aan de agrarische sector. Met veel toewijding heb ik het artikel gelezen. Ze zegt dat het tijd is dat de sector in het geweer komt tegen de zwartmakers. Daarna zag ik dat er n.a.v. het artikel al 32 reacties waren. Toen ik daar een aantal van aan het lezen was, kreeg ik het pas erg benauwd. Helma en haar partij kregen er flink van langs. En zelfs ik als boer kreeg alles naar mijn hoofd geslingerd. Ik ben erg benieuwd wie al die mensen zijn die deze reacties hebben geschreven. Maar ben ook verontrust, omdat het wel héél veel negatieve reacties waren. Ik denk niet dat er van mijn kant nog samenwerking mogelijk is met één van eerder genoemde partijen. Het zogenaamde dierenleed zit deze mensen wel zo hoog dat ze er niets voor uit de weg gaan.
Is al die moeite die wij op ons bedrijf doen dan voor niets? Al die mensen die bij ons in de stal mogen kijken en die wij alles vanuit ons hart met liefde voor het vak en natuurlijk voor onze dieren, uitleggen. Dat wij van onze melk heerlijke producten maken. Dat we van mensen begrip krijgen en veel positieve reacties. Is dat dan schone schijn? Is het daadwerkelijk een zeer klein clubje mensen die blijkbaar heel veel macht hebben om onze sector te verdoemen? Hoe lang verdragen wij dit nog? Kunnen wij als boeren nog wel in verweer komen, net als de Franse boerenactivisten, die met een grote foto in het vakblad Boerderij aan het protesteren zijn tegen de Franse overheid.
En de boer, hij ploegt voort. Zelfs in deze moderne twittertijd. Misschien wel met angst in het lijf om bedrijf en gezin uit vrees voor dierenactivisten. Mijn koeien herkauwen ondertussen lekker door.
Sander.
